Και πώς θα μπορούσε να μην δώσει το παρών σύσσωμος σχεδόν ο κλήρος, όταν ο μακαριστός εφημέριος όχι απλώς είχε διακονήσει με υποδειγματική πληρότητα και σπάνια αφοσίωση την Εκκλησία, απ' όποια θέση κι αν βρέθηκε, αλλά έδωσε σ' αυτήν πέντε από τα συνολικά 11 παιδιά του! Έναν αρχιμανδρίτη, τον π. Χαρίτωνα (που επιτελεί θεάρεστο και καθολικά αναγνωριζόμενο έργο, ως ιερέας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών, στο Ρίο, απαλύνοντας καθημερινά τον πόνο τόσων απεγνωσμένων και δοκιμαζόμενων ανθρώπων), τρεις ιερείς (τον π. Κωνσταντίνο, ο οποίος συνυπηρετούσε χρόνια και χρόνια στον ίδιο Ναό με τον αοίδιμο πλέον πατέρα του, τον π. Χρυσόστομο, προϊστάμενο του Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου Παραλίας Πατρών, και τον π. Πέτρο, που υπάγεται στη Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, όλοι τους με λαμπρή προσφορά στην Εκκλησία και την κοινωνία) και μία μοναχή, την Αγάθη, που μονάζει στην Ι.Μ. Παναγίας Ελεούσης Πατρών.
Πρόκειται, μάλιστα, για την πλέον πολυιερατική οικογένεια ολόκληρης της Ελλάδας κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος κυρός Χριστόδουλος τον είχε καλέσει μαζί με τα παιδιά του στην Αθήνα και τον τίμησε με το Μετάλλιο του Αποστόλου Παύλου, όπως, άλλωστε, και ο Μητροπολίτης Πατρών του απένειμε το Χρυσό Σταυρό του Αγίου Ανδρέου.

"Στη νεκρική του κλίνη βίωσα την ευτυχία"
Σ' αυτήν την ιδιαίτερη πτυχή αναφέρθηκε, λοιπόν, ο Ποιμενάρχης των Πατρών, λέγοντας, με σπασμένη από τη συγκίνηση φωνή -χρειάστηκε, μάλιστα, να διακόψει για κάποια δευτερόλεπτα το λόγο του-, ότι, ευρισκόμενος, το Σάββατο το βράδυ, στο σπίτι του αοίδιμου ιερέα, βίωσε τι θα πει ευτυχία, βλέποντάς τον κεκοιμημένο επί της κλίνης του. Κι εξήγησε ότι, όσο κι αν αυτό ακούγεται οξύμωρο, όσο κι αν από τα μάτια τους έτρεχαν δάκρυα, δεν μπορεί κανείς να περιγράψει με άλλα λόγια το γεγονός ότι τέσσερα παιδιά του ιερείς τον έντυναν, άψυχο πλέον, με τα άμφιά του στο νεκρικό κρεβάτι. Και πρόσθεσε ότι αυτή η σκηνή τού θύμισε την αντίστοιχη στιγμή με το δικό του πατέρα...
Είπε πολλά ακόμη και σημαντικά ο Σεβασμιότατος, σε μια εκ βαθέων ομιλία, η οποία, παρότι αρκετά μακρά, κάθε άλλο παρά προκάλεσε δυσφορία στις χιλιάδες των παρευρισκόμενων, άλλοι εκ των οποίων συνωστίζονταν μέσα στο Ναό (όπου κυριολεκτικά δεν έπεφτε καρφίτσα, πριν ακόμη από την έναρξη της επικήδειας τελετής) κι άλλοι περίμεναν υπομονετικά μέσα στον απρόσμενα καυτό οκτωβριανό ήλιο, έχοντας κατακλύσει την πλατεία και τους δρόμους περιμετρικά του Ναού. Και δεν δυσφόρησαν ακριβώς διότι τα μεστά και ιδιαίτερα επαινετικά για τον εκλιπόντα λόγια του Μητροπολίτη απηχούσαν και τη δική τους σκέψη, αντανακλούσαν και τα δικά τους βιώματα, αποτελούσαν αφορμή να θυμηθεί ο καθένας τους τόσες ωραίες στιγμές από την επίγεια παρουσία του π. Δημητρίου.

Λεβεντόψυχος και ελληνόψυχος παπάς
Καθένας που τον γνώριζε επιβεβαίωνε ενδόμυχα ότι πράγματι ήταν ο "λεβεντόψυχος παπάς", για τον οποίο μίλησε ο κ. Χρυσόστομος. Πράγματι ήταν ο "ελληνόψυχος παπάς", με την απέραντη αγάπη για το συνάνθρωπο, που φρόντισε να οικοδομήσει δύο μνημεία στο προαύλιο του Ι.Ν. Αγ. Ανδρέου Εγλυκάδος: ένα για τον παπά και το δάσκαλο κι ένα για τις πολύτεκνες οικογένειες, που τελούσαν εκεί κάθε χρόνο την ετήσια γιορτή τους.
Οι πάντες αποδέχονταν ότι, πράγματι, όπως συμβαίνει με κάποιους ιερωμένους-φάρους, που αφήνουν ανεξίτηλο το φωτεινό παράδειγμά τους, όσα χρόνια κι αν περάσουν από τη φυγή τους από τον προσωρινό αυτό κόσμο, έτσι θα συμβεί και με τον π. Δημήτριο. Ολόκληρες γενιές μετά οι επιγενόμενοι θα μνημονεύουν πως πέρασε κάποτε από την Εγλυκάδα και ο π. Δημήτριος Αθανασόπουλος.

Μεγάλο το κοινωνικό κι εκκλησιαστικό του έργου
Παράλληλα, ο Μητροπολίτης αναφέρθηκε στο μεγάλο κοινωνικό έργο του π. Δημητρίου, ο οποίος πρωτοπορούσε σε πολλά, όπως στην ίδρυση παιδικού σταθμού (ο οποίος αυτή τη στιγμή φιλοξενεί 100 παιδιά από ολόκληρη την Πάτρα), καθώς και στην παροιμιώδη ευλάβειά του, στην οποία οφείλεται και η ανέγερση πλήθους ναών και ναϊδρίων, όπως της Αγίας Ειρήνης στο Ριγανόκαμπο, των Μυροφόρων και των Αγίων Πατέρων στην Εγλυκάδα, καθώς και άλλοι στου Ρωμανού (όπου είχε υπηρετήσει παλιότερα).
Θυμήθηκε ακόμη ότι στο γραφείο του βρέθηκε μία παλιά φωτογραφία, από την ιστορική στιγμή της επαναφοράς της Τιμίας Κάρας του Αποστόλου Ανδρέου στην πόλη του μαρτυρίου του, την Πάτρα, στις 26/9/1964. Σ' αυτή, λοιπόν, τη φωτογραφία εικονίζεται ο π. Δημήτριος, πρωτοδιάκονος τότε του μακαριστού Μητροπολίτη Πατρών κυρού Κωνσταντίνου, να κρατά το βιβλίο, από το οποίο εκείνος διάβαζε τις ευχές και τους λόγους του.
Απευθυνόμενος, εξάλλου, σε δεύτερο πρόσωπο προς το μεταστάντα ιερέα, σε μια ακόμη συγκινητική αποστροφή του λόγου του, ο Μητροπολίτης Πατρών ανέφερε: "Πάτερ Δημήτριε, σε ευγνωμονούμε για ό,τι προσέφερες στην Εκκλησία". Αλλά δεν έμεινε εκεί. Πρόσθεσε, με βαθιά και ειλικρινή συγκίνηση: "Από εδώ και πέρα, όποιον χειροτονώ ιερέα, θα έχω εσένα για πρότυπο".

Π. Γαβριήλ: Είχε αρνηθεί επίμονα να μετατεθεί σε κεντρική ενορία
Λίγα λόγια, αλλά ενδεικτικά του ένθεου ζήλου με τον οποίο υπηρέτησε ο αείμνηστος π. Δημήτριος την ενορία του, την Εγλυκάδα, είπε στο τέλος της νεκρώσιμης ακολουθίας και ο πολιός αρχιμανδρίτης π. Γαβριήλ Αθανασιάδης, επί χρόνια ιερατικός υπεύθυνος της Χριστιανικής Εστίας Πατρών, ο οποίος υπενθύμισε ότι κάποτε είχε προταθεί στον προκάτοχο του σημερινού Μητροπολίτη, κυρό Νικόδημο, να μεταθέσει τον π. Δημήτριο σε κεντρική ενορία των Πατρών. Ο αοίδιμος ιεράρχης το δέχτηκε χωρίς να φέρει την παραμικρή αντίρρηση, ακριβώς διότι γνώριζε το υψηλότατο ήθος και την ποιότητα του συγκεκριμένου λειτουργού του Υψίστου. Ωστόσο, το σχέδιο αυτό δεν ευοδώθηκε, διότι προσέκρουσε στη σταθερή και αταλάντευτη άρνηση του π. Δημητρίου, ο οποίος είπε ότι δεν επιθυμεί για κανένα λόγο να εγκαταλείψει την ενορία της Εγλυκάδας και θα παραμείνει σ' αυτήν μέχρι να κλείσει τα μάτια του.
Τα μάτια αυτά, όπως προείπαμε, έκλεισαν το Σάββατο το βράδυ, στην ηλικία των 75 ετών, 50 χρόνια από τότε που ο π. Δημήτριος εντάχθηκε στις τάξεις του κλήρου, υπηρετώντας αρχικά ως διάκονος στον Ι.Ν. Παντοκράτορος Πατρών. Έκλεισαν βυθίζοντας στην ανθρώπινη θλίψη την πρεσβυτέρα του, Ουρανία (που δεν μπόρεσε να παραστεί, καθώς περνά κι αυτή το δικό της σταυρό με την υγεία της, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο Μητροπολίτης), τα 11 εξαιρετικά παιδιά του, τους γαμπρούς και τις νύφες του, τα 31 εγγόνια του και τα δισέγγονά του, αλλά προσφέροντάς τους, ταυτόχρονα, την εξίσου ανθρώπινη ικανοποίηση ότι ο άνθρωπός τους εκπλήρωσε και με το παραπάνω την αποστολή του σ' αυτή τη γη και αναχωρεί πλέον ήρεμος, γαλήνιος και με αναπαυμένη τη συνείδηση για το μεγάλο ταξίδι προς το επέκεινα.

Άπαντες παρόντες...
Ανάμεσα στη λαοθάλασσα, που πλημμύρισε το χώρο της εξοδίου ακολουθίας και στη συνέχεια το Κοιμητήριο της Εγλυκάδας (όπου αναπαύεται πλέον το εξαϋλωμένο από την ασθένεια σώμα του π. Δημητρίου), διακρίναμε το βουλευτή Αχαΐας της ΝΔ, Θανάση Νταβλούρο, και τον ανεξάρτητο Νίκο Νικολόπουλο, επικεφαλής του Χριστιανοδημοκρατικού Κινήματος, το δήμαρχο Δυτικής Αχαΐας, Ανδρέα Παναγιωτόπουλο, τον αντιδήμαρχο Διοίκησης και Επικοινωνίας του Δήμου Πατρέων, Χαράλαμπο Στανίτσα, τους επικεφαλής δημοτικών παρατάξεων Κώστα Χριστόπουλο και Ανδρέα Τζουραμάνη, τη δημοτική σύμβουλο και τέως πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου της Πάτρας, Βίβιαν Σαμούρη, το δημοτικό σύμβουλο και πρ. πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Πατρών Νίκο Τζανάκο, το δημοτικό σύμβουλο και τέως δήμαρχο Παραλίας, Φώτη Δημακόπουλο, τη δημοτική σύμβουλο Τασία Μανωλοπούλου, τον πρόεδρο της Πολυτεκνικής Οργάνωσης Πατρών και Περιχώρων, Γιώργο Παναγιωτόπουλο, το διευθυντή του Κωνσταντοπούλειου Ευγηρείου, Γιώργο Σολωμό, την πρόεδρο του Συλλόγου "Ελληνική Αναγέννηση", Αντιγόνη Μενούνου, το γνωστό καρδιολόγο και πρώην διευθυντή της Καρδιολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου "Άγ. Ανδρέας", Σπύρο Συρίμπεη, τον πρώην πρόεδρο της Ένωσης Κυπρίων Νομού Αχαΐας, Σταύρο Πολυβίου, το γνωστό δικηγόρο Άγγελο Στεργιόπουλο, ενώ ασφαλώς κάποιοι θα ξέφυγαν από το οπτικό μας πεδίο, μέσα σε τόση κοσμοχαλασιά.
Έξω από το χώρο του Ναού δέσποζαν τα στεφάνια της Πολυτεκνικής Οργάνωσης Πατρών και Περιχώρων και της Περιφερειακής Διοίκησης της Εθνικής Τράπεζας, της οποίας στέλεχος αποτελεί ο οικονομολόγος Γρηγόρης Αθανασόπουλος, ένας από τους γιους του μεταστάντος, ενώ πολλές ήταν και οι καταθέσεις που έγιναν εις μνήμην του από συλλόγους, φορείς και ιδιώτες.
Ένας φωτεινός φάρος της τοπικής Εκκλησίας έσβησε, έχοντάς την υπηρετήσει "και διά των έργων του και διά της φωτοβόλου και φωτοφόρου ζωής του", όπως επισήμανε χαρακτηριστικά ο Μητροπολίτης Πατρών.

Ας είναι αιωνία η μνήμη του και ας ακολουθήσουν όλοι οι λειτουργοί του Υψίστου το παράδειγμά του!